Przejdź do zawartości

Karl Carstens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Carstens
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1914
Brema

Data i miejsce śmierci

30 maja 1992
Meckenheim

Prezydent Republiki Federalnej Niemiec
Okres

od 1 lipca 1979
do 30 czerwca 1984

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Walter Scheel

Następca

Richard von Weizsäcker

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Klasy Specjalnej Orderu Zasługi RFN Order Bawarski Zasługi Order Jamajki Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Wielki Łańcuch Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Wielki Oficer Orderu Chrystusa Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)

Karl Carstens (ur. 14 grudnia 1914 w Bremie, zm. 30 maja 1992 w Meckenheim) – profesor prawa i politologii, polityk CDU, prezydent Niemiec w latach 1979–1984.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Carstens urodził się jako syn nauczyciela. Po zdanej w 1933 roku maturze studiował prawo oraz politologię na uniwersytetach we Frankfurcie nad Menem, Dijonie (Francja), Monachium, Królewcu i Hamburgu. Ukończył je w 1936 pierwszym, a w 1939 drugim prawniczym egzaminem państwowym. W 1938 uzyskał stopień doktora prawa. Od 1939 do 1945 brał udział jako żołnierz artylerii przeciwlotniczej podczas II wojny światowej.

Po jej zakończeniu został dopuszczony do wykonywania zawodu adwokata w Bremie. W 1948 rozpoczął studia na amerykańskim Uniwersytecie Yale, które ukończył w 1949 tytułem Master of Law (LL.M.). W latach 1949–1953 był doradcą prawnym senatu Bremy oraz pełnomocnikiem miasta Bremy przy Związku. Od 1950 pracował na Uniwersytecie Kolońskim. Tu się habilitował.

W 1954 wstąpił do służby dyplomatycznej RFN i do 1955 był stałym przedstawicielem RFN przy Radzie Europy w Strasburgu, a potem pracował w MSZ w Bonn. Tam przejął w 1958 kierowanie wydziałem „West I Europa”. W 1960 nastąpiło powołanie na stanowisko profesora prawa państwowego i międzynarodowego Uniwersytetu Kolońskiego. Od 1970 do 1972 kierował Instytutem Badawczym Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej w Bonn.

W 1944 poślubił Veronicę Prior (1923-2012). Veronica Carstens była lekarzem specjalistą chorób wewnętrznych. Nie mieli dzieci. W 1982 założyli Fundację Karla i Veroniki Carstens, której celem jest wspieranie nauki oraz badań nad przyrodolecznictwem oraz homeopatią.

Przynależność partyjna

[edytuj | edytuj kod]

Od 1940 do 1945 był członkiem NSDAP. Podanie o przyjęcie miał złożyć na polecenie prezesa Sądu Krajowego i pod groźbą sankcji zawodowych, a od 1933 był członkiem SA, paramilitarnej organizacji NSDAP. Od 1955 był członkiem CDU.

Poseł

[edytuj | edytuj kod]

Od 1972 do 1979 był członkiem Niemieckiego Bundestagu. Był w nim od maja 1973 do października 1976 przewodniczącym frakcji CDU/CSU i zarazem przywódcą opozycji. Po wyborach w 1976 roku został 14 grudnia wybrany na jego przewodniczącego. Mandat poselski zdobył w 1972 z listy krajowej Szlezwiku-Holsztynu, a w 1976 bezpośrednio z okręgu Pinneberg.

Karl Carstens podczas spotkania z papieżem Janem Pawłem II w Bonn, 1980

Urzędy państwowe

[edytuj | edytuj kod]

Od 1960 do 1966 był sekretarzem stanu w MSZ, a w czasie trwania wielkiej koalicji od grudnia 1966 do 1968 sekretarzem stanu w Ministerstwie Obrony. Następnie od 1968 do 1969 był, w stopniu sekretarza stanu, szefem Urzędu Kanclerskiego.

W wyborach prezydenckich w 1979 został przez Zgromadzenie Federalne 23 maja 1979 wybrany 5. Prezydentem Federalnym Republiki Federalnej Niemiec. Zastąpił na tym stanowisku Waltera Scheela. Z powodu swego wieku zrezygnował z kandydowania na drugą kadencję i 30 czerwca 1984 zakończył urzędowanie.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Nabycie w dobrej wierze praw zastawu do nieruchomości, doktorat, 1938
  • Myśl przewodnia amerykańskiej Konstytucji oraz ich urzeczywistnienie, habilitacja, 1953/54
  • Prawo dot. Rady Europy, 1956
  • Kierownictwo polityczne – Doświadczenia w służbie rządu federalnego, 1971
  • Wiersze Niemieckie (jako wydawca), 1983
  • Wspomnienia i doświadczenia, 1993

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 1984 został odznaczony Międzynarodową Nagrodą Karola Wielkiego, tytułem Honorowego Obywatela Bonn, Berlina oraz Uniwersytetu Kolońskiego (uczelnia ta przyznaje taki tytuł). W 1987 otrzymał Nagrodę im. Hannsa Martina Schleyera oraz Złoty Medal Towarzystwa im. Humboldta, w 1990 Złoty Medal „Fondation Jean Monnet pour l’Europe”, a w 1991 Europejska Nagroda Karola Ziomkostwa Sudeckoniemieckiego. Wolne i Hanzeatyckie Miasto Brema nazwało jego imieniem, jeszcze za życia, czwarty i ostatni wybudowany most na Wezerze między dzielnicami Hastedt a Habenhausen.

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Karl Carstens zmarł w nocy z 29 na 30 maja 1992 wskutek udaru mózgu. Został pochowany na cmentarzu Riensbergerskim w Bremie.